ভাতকেৰেলা ৰন্ধন ঘৰত এক চিনাকী নাম। আমাৰ খাদ্যাভ্যাসৰ সৈতে ভাতকেৰেলাৰ ব্যৱহাৰ নতুনকৈ কোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই।
সমগ্ৰ শৰীৰত ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ কাঁইটসদৃশ গঠন থকা প্ৰায় গোলাকাৰ আকৃতিৰ এই পাচলি বিধ বহুতৰ বাবে প্ৰিয় ব্যঞ্জন। পিটিকা কৰি, ভাজি বা তৰকাৰী হিচাপেও খাব পাৰি ভাতকেৰেলা। বইল কৰিও বহুতে খায়। ভাতকেৰেলাৰ বিভিন্ন গুণৰ বাবে ই মানুহৰ মাজত অতি জনপ্ৰিয়। অসমৰ বজাৰত সহজে উপলব্ধ ভাতকেৰেলা।
তাৰোপৰি গাঁওসমূহত ঘৰে ঘৰে ভাতকেৰেলাৰ খেতি কৰা হয় অথবা খোৱাৰ জোখাৰে উপলব্ধ হয়। স্বাস্থ্য গুণাগুণৰ বাবেও ইয়াক বিশেষ শাৰীত ৰখা হয়।
মধুমেহ বৰ্তমান সময়ত বেছি সংখ্যক মানুহৰ বাবে এক অন্যতম ৰোগ। বৰ্তমান সময়ত অধিক সংখ্যক লোকে কম বেছি পৰিমাণে ডায়েবেটিছ ৰোগত আক্ৰান্ত হোৱো দেখা যায়। আলুৰ দৰে পাচলিত থকা অত্যাধিক পৰিমাণৰ কাৰ্বহাইড্ৰেটে ৰোগীৰ তেজত শৰ্কৰাৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি কৰে। যাৰ বাবে ভাতকেৰেলা ডাইবেটিছ ৰোগীসকলৰ বাবে এক উৎকৃষ্ট পাচলি হিচাপে বিবেচিত হৈছে।
ভাতকেৰেলা কম কেলৰি আৰু বেছি ফাইবাৰ যুক্ত এবিধ খাদ্য, যিয়ে ইনুছুলিন নিঃসৰণত সহায় কৰে আৰু কিছুপৰিমাণে ডাইবেটিছ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ সহায়ক।
ঋতু পৰিৱৰ্তনৰ সৈতে হোৱা চৰ্দি আৰু পানীলগা জ্বৰ ৰোধ কৰাতো ভাতকেৰেলাই সহায় কৰে। পানীলগা জ্বৰ হৈ ভোক নোহোৱা হ’লে ভাতকেৰেলা ভাতত দি তেল আৰু নিমখেৰে পিটিকি খালেও শৰীৰলৈ শক্তি আহে।
কেৱল ভাতকেৰেলাই নহয়, অসমৰ কৃষিভূমি আৰু চৌহদত হোৱা প্ৰতিবিধ পাচলিৰে আছে বিবিধ ঔষধি গুণ। এই পুষ্টিগুণসমৃদ্ধ খাদ্য খাই নিৰোগী আৰু বলৱান হৈ থাকিব পাৰি।